Czekolada z orzechami włoskimi

Dziś po południu robiłem zakupy w sklepie sieci takiej to a takiej, gdzie pod koniec wyprawy moją uwagę przykuło niezwykle atrakcyjne wizualnie opakowanie czekolady z orzechami włoskimi. Były one mianowicie tylko po części zatopione w tafli, dopraszając się w ten sposób szybkiego skosztowania.  Przytomnie wziąłem tylko jedną tabliczkę, pomny moich doświadczeń z zeszłego tygodnia, kiedy zjadłem a raczej pożarłem w ciągu 30 minut półtorej paczki, co oczywiście doprowadziło mnie wtedy w krótkim czasie do lekkich mdłości. Teraz jednak nagrodzony słodyczą za trudy pchania pełnego zakupów koszyka sklepowego, postanowiłem uzewnętrznić mój dobry humor jakimś wyszukanym żartem. Wspomnę jeszcze, że podstawą spontanicznie przygotowanego skeczu była ta właśnie tabliczka czekolady, która w drodze do kasy zdążyła już za sprawą mojego apetytu utracić około 30% swojej wagi.

Stojąc w kolejce do kasy rozpocząłem wypakowywanie zakupów na samoprzesuwającą sie taśmę, pilnie obserwując zarazem panią kasjerkę, która wręcz idealnie pasowała do mojego przewrotnego planu: udania, ze ktoś podjadł czekoladę! O, jakże podekscytowany byłem pokazując jej otwarte opakowanie i sugerując, że tak nadjedzone produkty powinny być przeceniane! I tu spotkało mnie rozczarowanie. Pani kasjerka spojrzała na mnie wymownie, wręcz utkwiła we mnie wzrok i tonem nie zdradzającym jakichkolwiek uczuć, a więc i pozbawionym skargi albo odwrotnie – rozbawienia, oznajmiła: „Pan to zjadł sam!”.

„To prawda…” – przyznałem. Zresztą i tak miałem zamiar to zrobić, bo przecież nie godzi sie zeżreć kawałka czekolady a potem udawać, ze to był ktoś inny a nawet domagać się za to odszkodowania. Reakcja mimowolnej partnerki mojego skeczu nieco mnie jednak rozczarowała. Mimo, że miałem jeszcze w ustach posmak czekolady z orzechami włoskimi, odszedłem od kasy jak niepyszny.