Pięćdziesięciolecie wystaw corocznych na zamku Schallaburg
Położony w dolnoaustriackim powiecie Melk renesansowy zamek Schallaburg odkryłem w roku 2021, udając się tam – jak się okazało – na jedną z najbardziej fascynujących wystaw, jakie dotąd zwiedziłem: Sehnsucht ferne. Aufbruch in neue Welten (20.03. – 07.11.2021) [1]. Zachęcony wtedy niezwykle atrakcyjną aranżacją wnętrz oraz sposobem prezentacji eksponatów, rok później nie omieszkałem wybrać się tam ponownie, tym razem na wystawę Reiternomaden in Europa (9.04. – 6.11.2022) [2], która z kolei wywarła na mnie największy wpływ pod względem rozwoju zainteresowań w kierunku poznawania historii ludów Wielkiego Stepu, przybyłych swego czasu do Europy. W tym roku zdążyłem w ostatniej chwili zwiedzić wystawę p.t. Renaissance einst, jetzt & hier (13.04. – 3.11.2024) [3].
Pięćdziesięciolecie
Czego się nie spodziewałem, akurat rok 2024 przyniósł jubileusz pięćdziesięciolecia wystaw corocznych na Schallaburgu, które przezentowane od roku 1974 poruszają niezmiennie fasynujące tematy. Ich wspomnieniem są m.in. plakaty, z którymi mogłem zapoznać się zarówno przed zamkiem, jak i w jednej z sal, a także później w Internecie. Na przykład przed 38 laty uwagę poświęcono tu Polsce w czasach Jagiellonów – Polen im Zeitalter der Jagiellonen 1386–1572 (8.05. – 2.11.1986) [4], o czym z kolei poczytałem w udostępionym gościom archiwalnym katalogu wystawy.
Choć renesans w Europie to nie mój konik, pilnie studiowałem opisy eksponatów, aby jak nalepiej zrozumieć ich znaczenie w rozwoju sztuki, nauki i techniki na kontynencie. Niektóre tablice informacyjne zwróciły moją uwagę do tego stopnia, że postanowiłem czym prędzej zanotować niektóre podane tam informacje. Na przykład za najsilniejsze odnotowane trzęsienie ziemi na terenie Austrii uznaje się to z roku 1590, z epicentrum w biegu Dunaju na odcinku Kotliny Tullneńskiej. W swojej sile szacowanej na 6 w skali Richtera poczyniło ono wielkie szkody nawet w oddalonym o ok. 40 kilometrów Wiedniu. Inną ciekawostką była reprodukcja obrazu Schloss Neugebäude Mateusza Meriana (niem. Matthäus Merian) z roku 1649, ukazująca położony niedaleko mojego miejsca zamieszkania szesnastowieczny zamek w jego pierwotnej formie. To z pewnościa wymaga jednak otwarcia nowej mini-serii artykułów.
Z czego ucieszyłem się wyjątkowo, w szczęśliwie również udostępnionym publiczności katalogu wystawowym z roku 2007, Die Kreuzritter – Pilger, Krieger, Abenteurer (31.03. – 4.11.2007) [5], odnalazłem cały rozdział poświecony Ryszardowi Lwie Serce, zawierający informacje, o które będę mógł uzupełnić moją dotychczasową pracę na ten temat. Jeszcze myślami na Schallaburgu, już cieszę się na rok 2025, wyczekując następnej wystawy!
Linki zewnętrzne
do plaktów wystawowych oraz podstron w oficjalnej witrynie internetowej zamku Schallaburg: